Ctrl+Z , Ctrl+Y

noszę długie rękawy
tam pod nimi
są ręce złe
mówiłem śpiewałem
są długie
i chwytają tylko
spadających ze stołu rzeczy
by postawić je według porządku
i zrzucić na nowo

4:46

ile nam jeszcze starczy sił
by trwać by żyć
omijać przyjemne
krokiem milowym
wzruszać się
do łez do krwi
stojąc na końcu czarnej lub białej jak śmierć
drogi.

wstawaj!

Uszy nie widziały, oczy nie słyszały

tam za oknem pani słucha się tuli się do jazzu 

jeszcze palą, mogą palić 

widzę tylko nogawki i mankiety, buty 

jak się zmyślnie na stół wspinają

to będzie melodia przygodna 

na dźwięki sercowe rozstroje 

piszę tu i teraz 

szybko piszę 

bo za chwilę ten widok bogowie naszych czasów

znikną mi z pola widzenia 

muszę jeszcze raz - ach - podzielić 

wszystkie kołatania ich drgnięcia 

pani wspina się na pana 

a może to on tylko chce sufitu się złapać 

i swoje życie - ach piękne życie - na dwa, w takt

utrzymać 

to urywek, fragment czasu 

noc w Arrecife, gdzieś na końcu świata 

gdzieś pośród historii i opowiastek, 

tych z rękawa i tych do kieliszka rumu 

przymilam oswajam 

swój nieporządek 

mam do wyboru okrojoną paletę barw

może czerwień to i błękit 

może to ja sprzed 

może wszystko trzeba nagle zrzucić ze stołu 

zaklinać przyszłość

oni tańczą tam do jazzu 

wstawaj